feel my scream when I cannot sleep hear my scream when I say that I love
touch my lips when they're cold and tired
give them a kiss give them a hope
touch my shievering skin
it craves your hands it craves your warm
kiss my hurt soul
only if you can
squeeze my breast feel how they act
do what you crave with me
play with me
today I'm all yours but please
just be...
znalam kiedyś kogoś
i nigdy nie zapytalam go jak to jest nic nie czuć
pokochalam niestety i kocham do tej pory
zawsze bede glupi los
widzial jak blask w oczach przestal sie tlić
gdy powiedzial ze to koniec
nie raz chcial wrocic a ja go chcialam i wciąż chcę
choć wiem że nie jest to droga dla mnie
boli mnie to że kocham boli mnie jego wzrok jak lód
i wiem że on chcialby coś czuć ale nie potrafi
bylam silna jestem silna ale gdy zjawia się on
zmieniam się w popiól marny
probowalam kochać innych
próbowalam
beznadzieja nie umialam
to boli
boli strasznie
gdyby tylko ktoś inny potrafil rozpalic te moje glupie serce...
czekam wiec
wczoraj bylam liściem jesiennym
plynęlam ku sloncu ku ziemii
bezwladnie bezmyślnie bez czasu i bez celu
wiedzialam ze znajdę milczenie i ciche spojrzenie
wiedzialam ze znajdę tam ciebie
w blędnym wichrze nieskończoności mdlalam
w zlowrogim śmiechu konieczności
skonalam
bez siebie
bez ciebie
bez zludzeń bez żalu
na grobie nadziei
usnęlam
i czekam na Slońca choc cień
taka marna, taka mloda
skąpana w zawiej nici bez końca
all I used to believe in...
all I used to hope for...
is gone
in my weak fear-hands I keep your love
she's gone too
with the rain
with the blood of the past
steel warm and sweet
still cold and poisoned
wish you were forsaken
wish you were so close
crave you were an air to my lungs
crave you were the rain
but you
beautiful but dead
dead because beautiful
weak and strong with no necessity
and I here
like a tear with no owner
like a forgotten vagabond
like the rain
cheated by illusion of your presense
drawned by your hostile hands
I stand
never proud
never-mind
far in silence
feel my cry through the soil
burnt by life
burnt for life
by the Sun
calm...
I don't feel
I don't sleep
standing here
in the rain
!notki!
... no cóż, nie jestem pewna, czy to w ogóle funkcjonuje...
myślę, że warto spróbować. Zawsze myślaam, że pisanie tych najbardziej osobistych przemyśleń i przypadków życiowych powinno mieć swoje miejsce w zwykym pamiętniku. Jenak milo jest czasem podzielić się z innymi, równie anonimowymi ludźmi, tym, co się nosi gdzieś gęboko i daleko poza codziennością.
Nawet nie wiem, dlaczego tak do końca to piszę, powinnam teraz siedzieć i uczyć się do ostatniego egzaminu w tej sesji. teraz już wiecie, że jestem studentką. Mam 22 lata i na pozór nie różnię się bardzo od moich rówieśników. Malo jest osob, które mnie znają, ale ci, którym się udalo mnie poznać i spędzić ze mną kilka chwil już wiedzą... Teraz i tak wam tego nie zdradzę, bowiem lubie gdy mgielka ciekawości robi się bardzo gęsta.
Na codzień nie mam czasu na to, by poświęcić się pisaniu. Zwykle uczę się, marzę trochę, spotykam się ze znajomymi. Osobiścuie wolalabym, żeby żaden z nich nie dowiedzial się, co tu teraz piszę. Co prawda nie popieram anonimowości, ale cenię sobie prywatność i nie chcę, żeby zbyt wielu osób zapraszać w progi mojej wasnej ciszy. Nie wiem, czy nie zostalabym wyśmiana za to, co myślę i piszę, chociaż tak naprawdę mam to gęboko w nosie, co pomyślą sobie inni... Kiedy mam jednak troche wolnego czasu lubie pisać... cokolwiek wiersze po polsku, po angielsku, prozę... Uwielbiam jak ze zwykych literek tworzy się jakaś spójna calość, posiadająca swoje wlasne znaczenie, życie i duszę. Mam nadzieję, że nie myślicie sobie, że jestem jakąś nawiedzoną poetką, zamkniętą w czterech ścianach ciemnego, zimnego pokoju. Nic z tych rzeczy... Jestem zawsze wesoa, roześmiana... Do życia podchodzę z bardzo dużym dystansem, so ludzi też- i to nie ze względu na przykre przeżycia w przeszlości... po prostu taka jestem. Ludzi z natury oceniam dosyć surowo i przyjaciól mam sprawdzonych. Bywam refleksyjna... zabawna, poważna, smutna... tak jak każdy...